De tactiek van Juventus 2016 / 2017

”Voetbal is een spel van fouten; wie de minste fouten maakt wint de wedstrijd”

 – Johan Cruijff.

 

Een ploeg die dit seizoen vrijwel foutloos heeft gespeeld is het Juventus van Massimiliano Allegri. Naast het behalen van de dubbel in Italië is de ploeg gekomen tot de finale van de Champions League. De club lijkt zich als één van de enige Italiaanse clubs te kunnen meten met de Europese topclubs. Welk geheim schuilt er achter de tactiek van Juventus?

1. Formatie / Spelers

Juventus is op gebied van formatie een trendzetter gebleken. Antonio Conte, inmiddels vertrokken naar Chelsea, koos voor de 1-3-5-2 formatie. Zijn opvolger besloot hier voor een groot gedeelte op voort te borduren met een 1-3-4-3/ 1-5-3-2. Inmiddels volgen veel teams het voorbeeld van Juventus met vergelijkbare formaties. Denk hierbij aan Chelsea, Arsenal, Everton en het Nederlands elftal (Van Gaal).  Juventus speelt vrijwel alle belangrijke wedstrijden met de dezelfde achterhoede. Sluitpost Buffon met voor hem Chiellini, Bonucci en Barzagli. Op de vleugels spelen Alex Sandro en Dani Alves, die beide over een enorm loopvermogen beschikken. Controlerend spelen Khedira en Pjanić, waar vooral Pjanić met zijn passing cruciaal is voor het spel. Dybala is het creatieve supertalent, die veel vrijheid geniet in aanvallend opzicht. Hij trekt vaak achter de spitsen naar de tien positie. Verder wordt de voorhoede ingevuld door de kopsterke Mandžukić en dodelijk afmaker Higuaín.

2. Defensieve structuren

Van 38 wedstrijden in de Serie A is 18 keer de nul gehouden. Met 0.71 goals per wedstrijd tegen blijkt dat het verdedigende systeem uitstekend werkt.

2.1 Doordekken Dani Alves

Juventus varieert met verschillende manieren van druk zetten op de helft van de tegenstander. Het eerste voorbeeld illustreert het doordekken van Dani Alves richting de linkervleugelverdediger (5) van de tegenstander. Barzagli zakt uit naar de rechterflank om de linksbuiten (11) van de tegenstander op te vangen. Op de linkerflank zakken Alex Sandro en Mandžukić in. Dybala zet druk richting de nummer (4). Zo lijkt het op een 1-4-4-2 formatie.

 

2.2 Druk met twee spitsen

Een ander pressiesysteem wat Juventus gebruikt is het doordekken van Mandžukić richting de centrale verdediger (3). Tegelijkertijd zorgt Higuaín ervoor dat ook de richting naar de linker centrale verdediger (4) wordt afgesloten. Dybala trekt schuin naar binnen om de passlijn naar de verdedigende middenvelder (6) af te schermen. Chiellini stapt door naar de rechtsbuiten (7), zodat Alex Sandro kan doorstappen richting de rechter vleugelverdediger (2). Tot slot is de rol van Pjanić relevant, hij is verantwoordelijk voor de afscherming van de passlijn richting spitspositie (9).

2.3 Uitstappen linkerkant op eigen helft

Naast het variëren in manieren van druk zetten staat Juventus ook bekend op het verdedigen op eigen helft. Door het speelveld enorm klein de maken is het voor de opponent lastig gevaarlijk te worden en kansen te creëren. Wanneer de rechter vleugelverdediger (2) aan de bal is, stapt de ingezakte Mandžukić uit. Alex Sandro zorgt voor druk op de rechtsbuiten (7). De rest van de defensie schuift op naar de kant van de bal en houdt een rechte lijn. Ook voorzetten kunnen ze relatief gemakkelijk verdedigen door het kopsterke centrum Chiellini, Bonucci en Barzagli.

2.4 Mandžukić als linker vleugelverdediger

Een ander veelgebruikt patroon is de uitstappen van Dani Alves. De gehele ploeg verschuift naar de kant van de bal. Barzagli verdedigt de ruimte die Dani Alves achterlaat. Mandžukić zakt aan de linkerkant in. Dit vereist een gigantisch loopvermogen. Dybala en Higuaín schuiven ook iets naar de kant van de bal, maar blijven wel centraal gepositioneerd voor een eventuele counter mogelijkheid.

3. Aanvallende structuren

3.1 Opbouw via Barzagli

Bij de opbouw vanaf Buffon wordt vaak gezocht naar één van de centrale verdedigers. In dit geval Barzagli. Hij heeft vervolgens de keuze uit de Dani Alves, Pjanić of Dybala. Meestal wordt de keuze, indien mogelijk, gemaakt voor Dybala. De meest creatieve speler van het elftal.

3.2 Passing Bonucci

Ook Bonucci speelt een cruciale rol in de opbouw van Juventus. Door zijn superieure lange pass weet hij Alex Sandro en Dani Alves makkelijk te bereiken. Ook kiest hij voor de pass naar Higuaín over de grond, zodat hij kan kaatsen op één van de middenvelders.

3.3 Lange pass naar Mandžukić

Wanneer de tegenstander de centrale verdedigers Chiellini, Bonucci en Barzagli onder druk probeert te zetten, kiest Buffon regelmatig voor de lange pass richting Mandžukić. Vaak is hij sterker in de lucht dan zijn directe tegenstander (2). Vervolgens kan hij het spel verplaatsen naar Alex Sandro, Khedira of Higuaín.

3.4 Schietkans Dybala

Juventus wordt via de vleugels vaak gevaarlijk uit de voorzet richting Mandžukić en de afmaker Higuaín. Mandžukić komt daarbij naast Higuaín in de spitspositie. De andere keuze is de lage bal naar Dybala, die zich achter Mandžukić en Higuaín positioneert op de rand van het strafschopgebied.

3.5 Balvaste Higuaín

Een ander aanvalspatroon, waar Juventus dit seizoen zeer succesvol in is gebleken, is de pass van Dani Alves naar Higuaín. Higuaín kaatst op de inlopende Dybala of probeert de één tegen één uit de spelen. Beide spelers hebben een succesvol seizoen gedraaid. Dybala met elf doelpunten en Higuaín met 24 doelpunten in de Serie A.